Miód to słodki płyn wytwarzany przez pszczoły przy użyciu nektaru z kwiatów. Jest klasyfikowany według koloru, a przezroczysty, złoty bursztynowy miód często osiąga wyższą cenę detaliczną niż ciemniejsze odmiany.
Smak określonego rodzaju miodu będzie się różnić w zależności od rodzaju kwiatu z którego zebrano nektar.
Dostępne są zarówno surowe, jak i pasteryzowane formy miodu. Surowy miód jest wybierany i rozlewany do słoików bezpośrednio z ula i jako taki będzie zawierał śladowe ilości drożdży, wosku i pyłku.
Uważa się, że spożywanie lokalnego surowego miodu pomaga w sezonowych alergiach z powodu wielokrotnego narażenia na pyłki w tym obszarze. Miód pasteryzowany został podgrzany i przetworzony w celu usunięcia zanieczyszczeń.
Miód ma wysoki poziom monosacharydów, fruktozy i glukozy i zawiera około 70 do 80 procent cukru, co zapewnia jego słodycz. Miód ma również właściwości antyseptyczne i antybakteryjne.
Współczesnej medycynie udało się znaleźć zastosowanie miodu w leczeniu przewlekłych ran i zwalczaniu infekcji.
Szybkie fakty na temat miodu
- Miód jest powiązany z właściwościami gojenia się ran i działaniem
przeciwbakteryjnym.
- Jest stosowany w medycynie od ponad 5000 lat.
- Miód może zastąpić cukier w posiłkach, zapewniając zdrowszą opcję. Mogą jednak
również dodawać do naczynia brązowienia i nadmiaru wilgoci.
- Nie podawaj miodu dzieciom w wieku poniżej 12 miesięcy.
Korzyści
Współczesna nauka znajduje dowody na wiele historycznych zastosowań miodu.
1) Leczenie ran i oparzeń
W niektórych przypadkach ludzie zgłaszali pozytywne skutki stosowania miodu w leczeniu ran.
Recenzja opublikowana w The Cochrane Library wykazała, że miód może pomóc wyleczyć oparzenia. Główny autor badania stwierdził, że „miejscowy miód jest tańszy niż inne interwencje, zwłaszcza doustne antybiotyki, które są często stosowane i mogą mieć inne szkodliwe skutki uboczne”.
Brakuje jednak dowodów na pełne poparcie tego twierdzenia. W rzeczywistości badanie opublikowane w The Lancet Infectious Diseases wykazało, że stosowanie miodu klasy medycznej na rany pacjentów nie ma przewagi nad normalnymi antybiotykami wśród pacjentów poddawanych dializie.
Miód nigdy nie powinien być podawany młodym niemowlętom, ponieważ może powodować botulizm, rzadki, ale ciężki rodzaj zatrucia pokarmowego.
2) Skrócenie czasu trwania biegunki
Według badań naukowych dotyczących miodu wykazano, że zmniejsza on nasilenie i czas trwania biegunki. Miód sprzyja także zwiększonemu spożyciu potasu i wody, co jest szczególnie pomocne w przypadku biegunki.
Badania przeprowadzone w Lagos w Nigerii sugerują, że miód wykazał również zdolność do blokowania działania patogenów, które często powodują biegunkę.
3) Zapobieganie refluksowi kwasu
Ostatnie badania wykazały, że miód może zmniejszać przepływ kwasu żołądkowego i niestrawiony pokarm przez podszewkę przełyku i żołądka.
Pomogło to zmniejszyć ryzyko choroby refluksowej przełyku (GERD). GERD może powodować zapalenie, refluks kwasu i zgagę.
4) Zwalczanie infekcji
W 2010 r. Naukowcy z Akademickiego Centrum Medycznego na Uniwersytecie w Amsterdamie podali w czasopiśmie FASEB Journal, że zdolność miodu do zabijania bakterii polega na białku zwanym defensyną-1.
Nowsze badanie w European Journal of Clinical Microbiology & Infectious Diseases wykazało, że pewien rodzaj miodu, zwany miodem Manuka, może pomóc w zapobieganiu osiadaniu bakterii Clostridium difficile w organizmie. C. difficile jest znany z powodowania ciężkiej biegunki i chorób.
5) Łagodzenie objawów przeziębienia i kaszlu
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca miód jako naturalny lek na kaszel.
American Academy of Pediatrics uznaje także miód za lek na kaszel.
Jednak radzą, że miód nie jest odpowiedni dla dzieci w wieku poniżej jednego roku.
Badanie z 2007 r. Przeprowadzone przez Penn State College of Medicine sugerowało, że miód zmniejszył kaszel nocą i poprawił jakość snu u dzieci z infekcją górnych dróg oddechowych w większym stopniu niż lek dekstrometorfan.
6) Zastąpienie dodanego cukru w diecie
Słodki smak miodu sprawia, że jest idealnym substytutem cukru w diecie.
Dodatek cukru w diecie zapewnia nadmiar kalorii bez korzyści odżywczych. Może to prowadzić do wzrostu masy ciała, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wysokiego ciśnienia krwi i cukrzycy.
Miód można dodawać do żywności i napojów, aby osłodzić smak bez negatywnego wpływu dodanych cukrów na zdrowie. Ponieważ jednak miód jest nadal środkiem słodzącym, ważne jest, aby pamiętać o tym, ile miodu jest używane.
Zastosowanie lecznicze
Miód był stosowany w leczeniu wielu chorób, dolegliwości i urazów.Można go mieszać z innymi lekami i spożywać lub wcierać w skórę. Praktycy medycyny ajurwedyjskiej próbowali użyć miodu jako lekarstwa na:
naprężenie
słabość
zaburzenia snu
Problemy ze wzrokiem
zły oddech
ząbkowanie u dzieci powyżej 1. roku życia
kaszel i astma
czkawka
wrzody żołądka
biegunka i czerwonka
wymioty
moczenie nocne i częste oddawanie moczu
wysokie ciśnienie krwi
otyłość
żółtaczka
ulga kaca
wyprysk i zapalenie skóry
oparzenia, skaleczenia i rany
artretyzm
Chociaż nie wszystkie zastosowania miodu są potwierdzone jako skuteczne, wypróbowanie go, ponieważ leczenie nie pogorszy warunków ani nie zaszkodzi.
Miód jest czasem reklamowany jako kosmetyczne rozwiązanie dla popękanej, suchej, krostnej lub zatkanej skóry.
Historia
Malowidła jaskiniowe pokazują, że około 8 000 lat temu ludzie używali miodu, chociaż nie było dowodów na to, że ludzie utrzymywali i hodowali kolonie pszczół do 2400 p.n.e.
Od stuleci miód był podstawą praktyk medycznych wielu kultur. Ponad 4000 lat temu miód był stosowany w tradycyjnej medycynie ajurwedyjskiej, gdzie uważano go za skuteczny w leczeniu niestrawności i zaburzeń równowagi w ciele.
Przed użyciem przez starożytnych Egipcjan miód wcierano w skórę w celu leczenia ran i znaleziono go w substancjach leczniczych sprzed ponad 5000 lat.
Korzystne właściwości miodu zostały zbadane i zbadane w czasach współczesnych, a istnieją dowody sugerujące, że niektóre części jego historii reputacja może zawierać prawdę.
Parametry miodu
Według krajowej bazy danych składników odżywczych Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA) jedna łyżka miodu zawiera 64 kalorie, 17,3 g (g) cukru i 0 g błonnika, tłuszczu i białka.
Wybór miodu zamiast cukru rafinowanego i przetworzonego może przynieść długoterminowe korzyści zdrowotne. Miód jest znany z działania przeciwutleniającego, przeciwdrobnoustrojowego i łagodzącego.
Składa się z glukozy, fruktozy i minerałów, takich jak żelazo, wapń, fosforan, chlorek sodu, potas i magnez.
Poniżej znajduje się typowy profil miodu, według BeeSource:
Fruktoza: 38,2 procent
Glukoza: 31,3 procent
Maltoza: 7,1 procent
Sacharoza: 1,3 procent
Woda: 17,2 procent
Wyższe cukry: 1,5 procent
Popiół: 0,2 procent
Inne: 3,2 proc
Lekko kwaśny poziom pH miodu pomaga zapobiegać rozwojowi bakterii, a jego przeciwutleniacze usuwają wolne rodniki związane z chorobami.
Właściwości fizyczne miodu różnią się w zależności od konkretnej flory użytej do jego produkcji, a także od zawartości wody.
Ryzyko
Ogólny sposób odżywiania się osoby jest najważniejszy w zapobieganiu chorobom i osiągnięciu dobrego zdrowia. Lepiej jest jeść różnorodną dietę niż koncentrować się na poszczególnych produktach żywnościowych jako kluczu do dobrego zdrowia.
Miód jest nadal formą cukru, więc spożycie powinno być umiarkowane. American Heart Association (AHA) zaleca, aby kobiety nie spożywały więcej niż 100 kalorii dziennie z dodanych cukrów, a mężczyźni nie więcej niż 150 kalorii dziennie. Jest to równe nieco ponad dwie łyżki stołowe dla kobiet i trzy łyżki stołowe dla mężczyzn.
Zaleca się, aby niemowlęta w wieku poniżej jednego roku nie spożywały miodu. Miód może zawierać endospory botulinowe, które powodują botulizm niemowląt u bardzo małych dzieci, rzadki, ale poważny rodzaj zatrucia pokarmowego, które może doprowadzić do porażenia. Nawet pasteryzowany miód ma szansę zawierać te zarodniki.
